Ogród Luksemburski na drugą jego stronę do Alliance Francaise przy bulwarze Raspail. Była to regularna szkółka, bardzo rygorystyczna, zwłaszcza dla osób biorących jak ja cours supérieur. Rozbiory gramatyczne, dyktanda, wykłady z literatury. Po paru miesiącach dość trudny egzamin pisemny - i dyplom o nieco zbyt okrągłej nazwie, dający prawo do uczenia języka francuskiego w szkołach. Użyteczny magiel - jak później mogłem się przekonać, byłem jednym z nielicznych literatów mojego pokolenia znających francuski w tym stopniu. Użyłem tego do lektur. Jako jedyny w Polsce czytelnik miesięcznika "Les Cahiers du Sud", czyli naj-naj, wtajemniczałem się w nowiny literackie. Najwięcej jednak skorzystałem, czytając francuskich filozofów religijnych