w innych krajach, mowę chłopską, co forsował tzw. nurt wiejski, który jednak przyszedł jakby zbyt późno i nie znalazł prawdziwych kontynuatorów w następnym pokoleniu literackim. Po drugie - <name type="tit">Nowa Fala</>, która podjęła otwartą walkę z nowomową i uprawiała literacko współczesną potoczną polszczyznę, lecz została ze swego uderzenia wybita.<br>W tej konfiguracji językowo-literackiej węzłową pozycję zajęła twórczość Mirona Białoszewskiego, która łączy obydwa sprzeczne procesy: eksperymentatorstwo literackie z eksploracją współczesnego języka mówionego, w danym przypadku języka przedmieść wielkomiejskich i prowincji. Z poezji i dialogów scenicznych rozciągnął on swe eksperymenty na prozę (<name type="tit">Donosy rzeczywistości</>, <name type="tit">Szumy, zlepy, ciągi</>), a nawet na epikę (Pamiętnik z powstania