od budynku aż do bramy. Swami gestem pokazuje, że jeszcze tylko chwilę. Ze środka wytacza się powoli ambasador i zaczyna przejeżdżać wzdłuż szpaleru. Słońce pali niemiłosiernie. Piasek parzy bose stopy, bo buty musieli oczywiście zdjąć. Maxowi kręci się w głowie i zbiera mu się na wymioty. Samochód jest jeszcze daleko, jogin przyjmuje kolejne hołdy ludzi z kolejki. Max nie wytrzymuje. Szepce Swamiemu, że spotkają się wieczorem w świątyni, i szybko ucieka. Nie ma nawet pieniędzy na wodę, a do hotelu musi przejść całe Tiruvanamalai. Zatrzymuje się pod każdą pompą, pije i moczy głowę. Z trudem dociera do pokoju i spędza najpierw