stał bliżej kotła.<br>A Baruch Oks śpiewnym głosem rzucił w jego stronę, jak werset:<br>- Lud Izraela spożywa zupę jarzynową na śmietanie z koperkiem. Smakuje?<br>Henio Śledź wepchnął się przed Dawida i warknął: - Posuń się trochę i zrób miejsce.<br>- Dzisiaj ? - pokrzykiwał Zyga. - Zupa z trupa, a na drugie flegma suchotnika!<br>- A jutro?<br>Zyga z nudów nawlekał cierpliwie ucho garnka na pasek od 'spodni. Uwolnił ręce, przeciągnął się i odetchnął głośno. Żar buchał z ruin. Dawid stał za nim trzymając rozprażoną w słońcu aluminiową menażkę; ostatni przydamy sprzęt z żołnierskiego ekwipunku ojca, przechowywany długo.<br>&lt;page nr=111&gt; - Jutro? Kotlet z rany ropą polewany!<br>Głos Zygi pochłonął