pochwyciło szmer inny niż łaskotanie fal i oddechy śpiących. <br>To było tak, jakby ktoś czołgał się po pokładzie. Paweł pomyślał , że to jeden <br>z chorych podróżnych wlecze się do beczki z wodą. Nocą, gdy okręt stał na kotwicach, <br>chorzy odzyskiwali <br>siły. Czołgający zatrzymał się, potem sunął dalej. Wreszcie dotarł do kadzi. <br>Zachlupotała woda. Paweł słyszał głośne, chciwe łykanie. Tamten pił długo. Znowu <br>zaczął się czołgać. Paweł uświadomił sobie, że człowiek nie wraca ku środkowi <br>pokładu, skąd się przywlókł, ale sunie teraz na tył okrętu. Robił to ostrożnie, <br>jakby nie chciał nikogo zbudzić. Jak błyskawica zapaliła się w mózgu Pawła świadomość: <br>to