pokoju wbiegła rozczochrana Stukonisowa w pąsowym szlafroku i wyjrzała przez okno:<br>- Żeby już raz zaraza jaka te stare żmije poskręcała - z samego rana tak budzić ludzi, tfy, tłumoki stare. - Spojrzała na Miećka. - Ten bizun znów wrócił nad ranem. O, jakie ma ręce zafarbowane. Zakują cię, ty ciężka cholero, zakują w kajdany. Panie Józik, niech mi pan nie wyjada szmalcu, mam swoje dzieci!<br>Student nic nie odpowiedział. Jak tylko Stukonisowa wyszła, wyskoczył z łóżka, kucnął, wyprostował się, kucnął i wyciągnął ręce przed siebie. Położył się na podłodze i począł wierzgać nogami w powietrzu. Uprawiał tak z pięć minut tę dziwaczną gimnastykę, potem