mieszają się z bryzgami fal. Mgła kładzie tępy pazur na deszcz i furie Pacyfiku. Z godziny na godzinę zaciera się coraz bardziej różnica pomiędzy wodą a powietrzem. Oba żywioły kłócą się i łączą, tworząc coś w rodzaju mokrej nieprzezroczystej plazmy.<br> Stoję w kokpicie trzymając rumpel. Wściekłość oceanu wygnała mnie z kajuty, kazała chwycić rumpel i pełnić nie kończącą się wachtę. Fale są tak duże, że nie mogę zdać się na samoster. Gdyby podstępność sztormu oszukała go, co często się zdarza, gdy nadbiegają superfale, mające swe odrębne prawa i odrębny sposób atakowania, jacht mógłby zostać położony na powierzchnię wody, może nawet przewrócony