po drodze do ogrodu dzieci <br>też potrafiły wybrudzić je. Zmęczona Zosia musiała <br>choć ze dwa razy usiąść na środku ulicy w kurzu <br>czy błocie - gdzie popadło, a podnoszona przemocą <br>przez Adelę, zaczynała płakać, rozmazując rączkami <br>brud po całej buzi. O Wicku to już nie ma nawet co mówić! <br>Nie było kałuży, w którą by nie wlazł lub <br>choćby na próbę nie chlupnął nogą, nie było <br>schodków, z których by nie zeskoczył, rozbijając <br>i brudząc kolana, nie było szyby, po której by nie pociągnął <br>oślinionym palcem lub której nie polizałby językiem. <br>Toteż kiedy nareszcie przybywali do ogrodu, nie wyglądali <br>wcale pociągająco. Matki