ten właśnie zegar wybił godzinę mego rozstania z córką. Dziś wyprawiam jej i Stankowi weselisko, za trzy dni opuszczą mnie, wyruszą do Krakowa. <br>Snycerz Kunc, który stał w cieniu wysokiej kolumny, usłyszawszy te słowa, zacisnął pięści i wybiegł z kościoła. <br>Minęło kilka dni i mistrz Toruńczyk pozostał sam w swojej kamieniczce. Pozostał w Gdańsku, gdyż żal mu było się rozstać z dziełem, któremu poświęcił wiele lat życia. Wkrótce jednak samotność poczęła mu ciążyć coraz dotkliwiej. W kątach warsztatu pająki rozpięły misterne sieci. Kurz osiadł na klepsydrach i zegarach. <br>Samotny zegarmistrz stawał przy zakratowanym oknie, patrzał na ptaki krążące dokoła Mariackiej wieży