przy nim.<br>&lt;page nr=37&gt; <br>- A wiela to ich jest, tych przedsiębiorców? - Czterech i jeden Iwan.<br>Znów wszyscy w śmiech.<br>- Toć ja, ludzie kochane, z daleka. Pytam, bo nie wiem po prawdzie...<br>- I my wam, ojczulku, prawdę mówimy. A że ona śmiechu warta, to któż winien? Mówię, jak jest: czterech ich, łobuzów, w kantorku pije, a piąty za nich w książkach. pisze, bo oni nie umieją.<br>- Ii, żeby panowie nie umieli...<br>- Kiedy to całkiem jeszcze nie obeschłe państwo! Myślicie, panie dziejku, że oni tu na placu nie leżeli?<br>Pytanie rzucone cieśli poruszyło wszystkich do żywego. Uniosły się głowy znad trawy, oczy rozbłysły na wspomnienie