tylko dwa razy (Warszawa - 1831 i Lipsk - 1852).<br> Umiarkowaną popularnością cieszyła się także powieść biograficzna o Kochanowskim. Poza pierwodrukiem z 1842 r. i wydaniem zbiorowym wznowiona była w roku 1845. W XX w. stała się podstawą do przeróbek m.in. przez Gabrielę Zapolską (rękopis sztuki), zainspirowała także Wójcicką, która na kanwie powieści napisała w 1921 r. utwór Jan Kochanowski w Czarnolesie. Dzieło &#150; jak pisze autorka &#150; powstało pod wpływem zaleceń i wskazówek Brodzińskiego. Materiał do powieści gromadziła Tańska już od 1826 roku. Ostateczną wersję paryską zadedykowała autorowi Wiesława. Wstęp do biografii zawiera informację o założeniach programowych, które warto przytoczyć: &#132