podbił wyobraźnię i serce młodziutkiego chłopca, ale stał się dla niego prawdziwym bożyszczem. Przez całe dnie chłopak nie odstępował kapitana. Dosłownie od otwarcia do zamknięcia powiek podziwiano troskliwość kapitana, bo chłopak absolutnie się nie nadawał na kompana przy biesiadach, do których kapitan przywykł. Otoczeniu kapitana na początku wydawało się, że kapitan, urządzając swe wieczorne wielojęzyczne seanse wokalno-muzyczno-deklamacyjne przy akompaniamencie gitary, zupełnie zapomniał o istnieniu takiego trunku,jak koniak. Musiały to być ciężkie dni dla kapitana. Za to chłopiec był przekonany, że los pozwolił mu spotkać najlepszego lingwistę i najlepszego nawigatora na świecie. Któregoś wieczoru w zapale powiedział, że widzi