XVIII-wiecznych źródłach nazwa karabeli występuje często, m.in. (obok innej broni siecznej i obuchowej) w spisie broni, jaką winni wykonywać i montować miecznicy na podstawie uchwały Rady Miejskiej Krakowa z 15 kwietnia 1777 r., o czym pisze Zbigniew Bocheński w Krakowskim cechu mieczników. Z tych opisów wynika, że nazwę karabeli odnoszono do szabel o bogatej rękojeści zwieńczonej charakterystyczną orlą głowicą typu tureckiego. Natomiast już w XIX w. dochodzi do całkowitego pomieszania pojęć, w konsekwencji czego nie potrafiono już w sposób jednoznaczny i adekwatny kojarzyć określonych form szabel z ich właściwą nazwą. Tak też stało się i z karabelą używaną przez