daleko posunięte.<br>Niewątpliwie jest to skutek długotrwałych przemian ewolucyjnych. W środowiskach <br>lądowych zajmowanie nocnych nisz ekologicznych zaczęło się zapewne w triasie.<br>Znaczny rozwój różnorodności nadrzewnych gadów w trakcie triasu musiał radykalnie zmienić dotychczasowe warunki ewolucji owadów. Konieczne stały się przemyślne adaptacje pozwalające na uniknięcie zagrożenia przez drapieżniki. Ukryty tryb życia karaczanów, mimikra patyczaków, umiejętność skakania szarańczaków, czy wreszcie nadzwyczajne udoskonalenie umiejętności lotu muchówek i błonkówek to nowinki ewolucyjne wprowadzone w pierwszej połowie ery mezozoicznej. Była to odpowiedź na presję działającą w ciągu dnia. Zmiennocieplne gady traciły jednak ruchliwość po zapadnięciu zmroku, kiedy obniżała się wydatnie temperatura, a słabe oświetlenie utrudniało wypatrzenie