na nim wywarło. Gdy szedł po coś do kuchni, Hela biegła przed nim w podskokach do umywalni po łyżeczki lub szklanki - jej wielkie, pulchne, zupełne rozwinięte ciało trzęsło się w podrygach, budząc w nim, obok dreszczu pożądania, uczucie nad wyraz przykre - było ono podobne do wstrętu, jakiego doznawał na widok karalucha uciekającego chybotliwymi skokami od światła w mroczny kąt piwnicy: "Zdeptać, zadusić, rozgnieść na miazgę i otrząsnąć się z obrzydzenia." Z biegiem czasu uczucie to w stosunku do niej odzywało się w nim coraz częściej i coraz silniej - nienawiść, jaką żywił do niej od dawna, została tylko chwilowo zagłuszona wybuchem miłości