móc się nią cieszyć. <br><br>Musieli uciekać się do zdrady, żeby oszukać potężniejszego wroga, ale nierzadko też po to, żeby po prostu nie przymierać głodem. Zepchnięci przez najeźdźców w nieurodzajne, pozbawione nawet drzew górskie wąwozy, nie mogli żyć z ziemi, zarabiać na życie kupiectwem czy rzemiosłem. Został im przemyt i rabowanie karawan, wędrujących zamierającym i zasypywanym przez piach starożytnym Jedwabnym Szlakiem.<br>Mieszkające na Przełęczy Chajberskiej pasztuńskie plemię Afridów, które wydało najwięcej przemytników i rozbójników, stało się niemal symbolem afgańskiej skłonności do zdrady. Przez wieki żyli z łupienia kupieckich karawan lub z pobierania od nich haraczu za bezpieczną wędrówkę. Napadniętych kupców jednak nie