wyrobić sobie zdania. Gdy raz zagadnąłem go na ten temat, powiedział po namyśle:<br><br>- Panienka niby łaskawa, ale nie rozmowna. Nie to co ty, Adam Stanisławowicz.<br><br>Przywiązałem się do Jegora, oddawałem dla jego dzieci swoje zabawki, a czasem nawet podkradałem coś Krysi. Wtedy Krysia biegła na skargę do matki, matka mnie karciła, ojciec stawał w mojej obronie, a po paru tygodniach powtarzała się ta sama historia. Raz jednak, gdy poszło o ulubioną lalkę Krysi, zrobiła się taka awantura, że Jegor musiał lalkę nazajutrz zwrócić. Tego nie mogłem Krysi darować i dokuczałem jej niemiłosiernie, ciągnąłem ją za warkocze, wrzucałem muchy do jej talerza