Typ tekstu: Książka
Autor: Konwicki Tadeusz
Tytuł: Dziura w niebie
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1959
dziecko, otwieraj - zachęcała Babka dziwnie słodkim głosem.
- A nikt mi nie zabierze?
- No nikt, czy kto chce twojej krzywdy? - przypochlebnie rzekła pani Linsrumowa, spojrzawszy znacząco na listonosza, który dyszał ciężko, zlizując z warg wielkie i słone krople potu. Polek odrzucił brązowy sztywny papier. Oczom przytomnych temu wydarzeniu ukazało się szare kartonowe pudełko, ani za duże, ani za małe, w sam raz takie, żeby pomieścić mogło aparat fotograficzny.
- No, dalej, śmiało - przynaglał zdenerwowanym szeptem pan Pieślak.
- Boże mój kochany... Na co ty czekasz, przeklęty? Polek otworzył pudełko. Wewnątrz leżało następne, bardzo błyszczące, całe w kolorach i dużo mniejsze.
- Jeśli to aparat, to
dziecko, otwieraj - zachęcała Babka dziwnie słodkim głosem.<br>- A nikt mi nie zabierze?<br>- No nikt, czy kto chce twojej krzywdy? - przypochlebnie rzekła pani Linsrumowa, spojrzawszy znacząco na listonosza, który dyszał ciężko, zlizując z warg wielkie i słone krople potu. Polek odrzucił brązowy sztywny papier. Oczom przytomnych temu wydarzeniu ukazało się szare kartonowe pudełko, ani za duże, ani za małe, w sam raz takie, żeby pomieścić mogło aparat fotograficzny.<br>- No, dalej, śmiało - przynaglał zdenerwowanym szeptem pan Pieślak.<br>- Boże mój kochany... Na co ty czekasz, przeklęty? Polek otworzył pudełko. Wewnątrz leżało następne, bardzo błyszczące, całe w kolorach i dużo mniejsze.<br>- Jeśli to aparat, to
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego