po naszym namiocie, śmierdziało siarką. Skuliłem się w środku platformy i naciągnąłem śpiwór na głowę. Wiedziałem, że musi w nas uderzyć, czekałem na własną śmierć. Czekałem aż się tak stanie, a to nie przyszło. Tak, jakbym siedział na krześle elektrycznym i zabrakłoby prądu.<br>Po kilku sekundach przestało lecieć. Grzesiek nałożył kask i wyjrzał na zewnątrz, żeby sprawdzić czy stanowisko jest całe. Było dobre. Taternicy, nie mówiąc nic do siebie, zasnęli. Za 20 minut obudził ich potężny trzask. Wielotonowe bloki skalne przeleciały znowu obok kruchej platformy biwakowej. - Kiedy to wszystko ucichło - mówi Grzesiek - miałem dziwne uczucie, jakbym przeżył własną śmierć.<br>Po tym