w dobrym humorze, nie bardzo krył się ze swymi skłonnościami.<br>Widocznie zdawał sobie sprawę, że nie są one tajemnicą, zwłaszcza w kołach literackich. Potrafił mówić o tym żartobliwie jak o czymś zwyczajnym, co przystoi znakomitym twórcom i nie wpływa na odbiór ich dzieł przez czytelników. Zawsze był uroczo towarzyski, często kąśliwy i swym chichotem rozbrajał wszystkich.<br>Pewnej nocy, kiedy spał w drugim pokoju, rozległ się nagle potężny huk. Zerwałem się na równe nogi. I cóż się okazało: poniemiecki tapczan, jaki mi ofiarowano przy wstępnym podziale pozostawionego przez Niemców mienia, załamał się pod jego potężnym ciałem. Na szczęście nic mu się nie