koło Friedrichshafen&lt;/&gt;, gdzie funkcjonowała tymczasowa placówka &lt;name type="org"&gt;Auswärtiges Amt&lt;/&gt;. Stamtąd jedną tonę przetransportowano do &lt;name type="place"&gt;Isny&lt;/&gt;, następną do &lt;name type="place"&gt;Füssen&lt;/&gt; i trzysta kilogramów do &lt;name type="place"&gt;Lindau&lt;/&gt;. Pozostałą część skarbu, za zgodą ministra, wywieziono do poselstwa w Bernie.<br>W trakcie pospiesznej ewakuacji z &lt;name type="place"&gt;Wilhelmstrasse&lt;/&gt; ostatnich departamentów urzędu minister spraw zagranicznych osobiście zadbał, by zniszczyć księgi kasowe, które - jak należy przypuszczać - mogłyby obciążać &lt;name type="person"&gt;Ribbentropa&lt;/&gt;. Zachowało się zaledwie jedno zlecenie wypłaty, na którym widnieje podpis szefa &lt;name type="org"&gt;Auswärtiges Amt&lt;/&gt;. Opatrzone datą 24 lutego 1944 roku zawierało ono adnotację: "&lt;q&gt;Proszę wypłacić SD, przez kierownika grupy kraj II, dla ŤCiceroť (wspomnianego szpiega w Turycji - K. G. i B. O.) jednorazowo sumę