w pierścieniu A oraz dołączenia grup bocznych np.: metylowej w pozycji 6 lub 16, hydroksylowej przy C-16 lub wreszcie atomu fluoru przy C-9. Zmiany te opóźniają rozpad steroidu i nasilają wiązanie z receptorem komórkowym. Dołączenie fluoru w pozycji C-9 wybitnie potęguje skuteczność biologiczną steroidów, ale bardzo nasila kataboliczny wpływ na białka.<br>Ostatnio podjęto udane próby zwiększenia aktywności biologicznej glikokortykosteroidów przez odpowiednią ich estryfikację. Uzyskano w ten sposób m.in. budezonid do leczenia wziewnego i maślan hydrokortyzonu, wykorzystywany w dermatologii. Zdolność do wiązania z receptorem mineralokortykoidowym wykazują wszystkie syntetyczne glikokortykosteroidy, jednak większość z nich w tak słabym stopniu, że