Miało to zresztą swoje uzasadnienie. Starożytni uczeni bowiem pozostawili wiele gwiazd poza zarysem gwiazdozbiorów. Brało się to stąd, że starożytni traktowali bardzo dosłownie figury konstelacji: gwiazdy musiały tworzyć na sferze niebieskiej zarysy konkretnych, choć wyimaginowanych postaci ludzkich i zwierzęcych, istot mitycznych oraz przedmiotów. Na przykład Ptolemeusz, zestawiając w Almageście swój katalog 48 gwiazdozbiorów, tłumaczył się, że musiał gwiazdy umieszczone przez Hipparcha na ramionach Panny "przesunąć" na jej boki, gdyż "ich odległość od gwiazd na jej głowie jest większa niż odległość od gwiazd na dłoniach". Innymi słowy, ważne było, by Panna nie miała nieproporcjonalnie długiej szyi (ryc. 7.2).<br>Astronomowie nowożytni również