widziałam, jak trzyletnie lub czteroletnie dzieci musiały podczas nieobecności matek roczne lub mniejsze bawić i karmić. Śmiertelność wśród dzieci była wielka. Najsilniejsze żyły, a wątłych nie miał kto leczyć i nie było czym odżywiać. &lt;/&gt;<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br><br>Jędrzej Wawro (Wowro) (1864-1937)<br>żył w krańcowej biedzie, mały, słaby. Życie go nie oszczędzało, przeżył katastrofę w biedaszybie. Rzeźbił otaczając święte figury drzewkami, na których umieszczał ptaszki, nie zważając na proporcje kompozycji. Rzeźby zainteresowały Emila Zegadłowicza, który latem przyjeżdżał do Gorzenia Górnego. Zaczął namawiać Wawrę, by pracował dla niego. Zamówił u pobożnego świątkarza gołą babę. Wawro zlecenie zrealizował, wyrzeźbił Marię Magdalenę. Włosy opadały jej poniżej pleców