przyrządów opracowano w marcu 1937 r. w ITU, nazywając je "Materiał optyczno-mierniczy 75 mm a. pltn. wz. 36 dla Dywizjonu i baterii 4-działowej"76. Składał on się z 213 różnego rodzaju przyrządów i narzędzi, m.in. lornetki pryzmatycznej o powiększeniu sześciokrotnym, busoli kierunkowej wz. KM, busoli kierunkowej zwykłej, kątomierza busoli wz. 30, celownicy przeziernikowej wz. 35 itd. Zestaw obejmował również kilka pozycji, które nie były jeszcze produkowane w Polsce. Wśród tych brakujących przyrządów najważniejszymi były: lorneta obserwacyjna służąca do obserwacji przestworza, lorneta nocna rozpoznawcza, przeznaczona do rozpoznawania samolotów oraz lorneta oficera ogniowego, za pomocą której mógł on obserwować prowadzenie ognia