znaczy, że jego życie jest twórcze i bogate, jeżeli zaś marudzi w łóżku i zwleka się z trudem, międląc w ustach przekleństwa, jego życie pozbawione jest sensu i celu, a więc motywacji wyższego rzędu. Nie przypadkiem tak trudno wywlec z łóżka dziecko, by szło do szkoły: czeka je przecież wielogodzinna katorga. I ja często w chwilach klęski chroniłem się w łóżku symulując chorobę. Jako cel życiowy nie mogło mi przecież wystarczyć wygodne, a nawet luksusowe jak na nasze podłe warunki, bytowanie, podbudowane sprzedażą złotych monet z taboretu. Po lekturze kilku dzieł z literatury przedmiotu zrozumiałem, że znajduję się w próżni egzystencjalnej