ostrożności naraziłby się na ciężki uraz ciemienia, gdyby nie to, że niezidentyfikowane nogi w szarych spodniach poruszyły się nagle i uczyniły krok w kierunku wyjścia. Zatrzymały się, jakby zapraszająco, następnie uczyniły więcej kroków, a nogi Barbary posłusznie poszły za nimi. Z panującej ciszy Lesio wywnioskował, że znów się zatrzymały. Straszliwe katusze moralne przekroczyły już wręcz jego wytrzymałość, kiedy nagle od strony korytarza rozległy się głosy, a wraz z nimi usłyszał, jak rozstają się cztery interesujące go nogi.<br>Odetchnął lżej, odczuł coś w rodzaju nikłej ulgi i pilnie począł wsłuchiwać się w głosy, mając nadzieję odgadnąć właściciela tajemniczych kończyn związanych z Barbarą