choć wycofałem się - przecież wiesz, sercem i myślą daleko nie odszedłem. Ewo, zacząłem dziś w nocy pisać o Tobie pod Twoją nieobecność, a to nie wydaje się w porządku, tym bardziej że z każdym napisanym zdaniem coraz bardziej pragnę Ciebie przy mnie - w naszym mieszkaniu, w naszych kolejnych samochodach, w kawiarni "Mokotowska", gdzie spotkaliśmy się po raz pierwszy. <br>Tak się składa, że wszystko, co umiem, zawdzięczam kobietom, a to, że umiem żyć - jeśli rzeczywiście, ale chyba trochę już tak - zawdzięczam przede wszystkim Tobie. Poznałaś mnie, wedle celnych słów Michała O'Briena, zapatrzonego we własny pępek i otworzyłaś nagle przede mną świat, a