końcu zakrzywiony gwóźdź - trzymali <br>pod środkową skrzynką z paprotką. Wszędzie tych <br>skrzyń z badylami było pełno, specjalność Ślicznej, <br>raz chociaż jedna się przydała. Gwóźdź znalazła <br>kiedyś sprzątaczka, wypchnęli przed siebie Kazia Wierszyka, <br>miał błękitne oczy cherubina, a głos - flet <br>po prostu. Awaryjny - wyszeptał ze znaczącym uśmiechem <br>Kaziu. - Sam pan kierownik kazał pilnować. Tylko <br>cii..., żeby gówniarze nie zauważyli. Zgubią.<br>Sprzątaczka ostrożnie schowała klucz-gwóźdź <br>pod skrzynkę. Oni ofiarowali się podlewać za nią paprotki... <br>odsuwając je "przypadkowo i niechcący" pod ścianę.<br>Spuścił się szybko po drabinowych schodkach. Zostawiły <br>na dłoniach ślady niczym siatka z Pażychowej bramy. <br>Nie korzystali z tej drogi często