wcale nie taki cymes - powiedziała i poszła przygotowywać śniadanie dla Trydki.<br>Pamiętam dokładnie. Powiedziała: "Te niby-badania w tej twojej szopie" - kontemplowałem rozgoryczony. Po wczorajszych setkach i tak miałem dosyć żółci w ustach. Poczułem się opuszczony, sponiewierany, przez wszystkich, nawet przez Baśkę...<br>Zwlokłem się z łóżka, potargałem Trydkę po jej kędziorkach (przepadała za tym), ubrałem się i byłem na uczelni dokładnie o dwunastej, zgodnie z poleceniem doktora Czosnaczka. Doktor siedział nad mikroskopem dziwnie pochylonym i coś intensywnie obserwował. Nie odrywając oczu znad okularu odezwał się do mnie:<br>- Ucieka... - i dalej przypatrywał się czemuś w napięciu. - Jak tylko go złapię w ognisku