się towarem na sprzedaż. Ale każdemu znudzi się ciągłe powielanie tych samych przedmiotów, trudno się więc dziwić, że twórcy ludowi wprowadzali w nie różne zmiany. Tyle że dawniej innowację wprowadzano w środowisku o podobnych upodobaniach estetycznych, a teraz grawitowały one w kierunku estetyki miasta, czy raczej przedmieść, odpustów, jarmarków i kiczu.<br>&lt;page nr=16&gt;<br>W takiej sytuacji trzeba było stworzyć aparat chroniący piękno dawnych form przed degeneracja. Rolę dawnego rodzimego środowiska przejęli pracownicy Cepelii, etnografowie, jurorzy wystaw i konkursów. Tylko oni mieli wpływać na proces myślenia uczestników konkursów, wskazując, jakie wartości są nagradzane. <br>Ale czy słuszne byłoby traktowanie tego etapu ludowej twórczości na równi