sukces, umieszczamy go na szali osób, którym się powiodło, a siebie, przez analogię, na szali osób gorszych. Zupełnie tak, jakbyśmy były przekonane, że sukces jest reglamentowany i może go dla nas zabraknąć.<br>Gdyby z takiego nierozsądnego myślenia wyrastało się jak z dziecięcych ubrań, nie byłoby większego problemu. Jednak często, nawet kiedy jesteśmy dorosłe, nie potrafimy przestać porównywać się z innymi. Solą w oku jest nam czyjeś lepiej urządzone mieszkanie, błyskotliwsza inteligencja czy nowszy model samochodu. Stale próbujemy być lepsze od innych, prześcignąć ich choćby o włos. Sukces znajomych automatycznie oznacza naszą porażkę, sprawia, że czujemy się gorsze, bezwartościowe. <br>Jednak biadolenie i użalanie