istotnie oddał w komis do Desy sześć swoich obrazów, wyrwanych sobie wręcz spod serca. Oddał je na stracenie, na zagładę, na sprzedaż...! Oddawszy, z początku gorliwie dowiadywał się o ich losy, potem, zaabsorbowany konkursem w pracowni, nieco je zaniedbał, a potem w ogóle o nich zapomniał. Stracił nadzieję, że ktokolwiek kiedykolwiek je kupi, zwłaszcza że wyznaczona za nie cena nie należała do rzędu drobnych. I oto teraz, właśnie teraz, w najtragiczniejszej chwili życia, otrzymał wiadomość, że wszystkie sześć znalazły nabywców!<br>A ten fakt nie tylko daje mu w rękę te przeklęte, sprzeniewierzone pieniądze. Ten fakt potwierdza to, czego się domyślał, co