z moim ojcem. - On jest z Polką żonaty.<br>-Wiem - odparłem. - Państwo Campilli byłi. przed wojną wielkimi przyjacióhni moich rodziców. Mój ojciec jest z nimi w stałej korespondencji.<br>- I zięcia ma Polaka.<br>- Słyszałem o tym.<br>Drzwi uchyłily się ponownie. Ukazala się w nich pani Kozicka z wysokim, jak do reńskiego wina, kieliszkiem w ręku. <br>- Wujku, syrop.<br>Przysiadła na krzesełku, czekając, aż wypije. Jak to ona, małomówna i nie strzelająca oczami. Szumowski nadpil lekarstwo, skrzywił się.<br>-Muszę koło swojego głosu chodzić jak Caruso - mówił. - Straszne, panie, są te wilgotne, zimne kościoły i palace na przemian z rozpalonymi placami i ulicami. No i autobusami