można pisane przez Koźmiana dla jego nieletnich wnucząt rymowane życzenia, które dzieci miały deklamować z okazji imienin babci lub na przywitanie miłego gościa – Franciszka Morawskiego; życzenia układane przez poetę dla różnych członków rodziny we własnym imieniu (na przykład Do Aleksandra, synowca, na imieniny po ożenieniu); wierszowane toasty i pozdrowienia kierowane do sąsiadów (Toast na imieniny pana Pawła Stadnickiego); żartobliwe wierszyki przypominające słynne rymy księdza Baki, a nawiązujące do codziennych wydarzeń we własnym domu i w sąsiedztwie (Do Henryka, synowca, po polowaniu); wreszcie poważne wynurzenia i refleksje, nieraz nawet w tonie elegijnym, adresowane do ludzi poecie bliskich – żywych i zmarłych