w XVII stuleciu do sprawiedliwego traktowania poddanych, nie wahał się wyjaśnić, iż nie idzie mu wcale o zbytnią i niewczesną łagodność. Albowiem gdyby chłopi "nad sobą nie czuli karności, spysznieliby, gnojami upornymi by się stali. Kara robić nauczy; jako naszy Polacy mówią: rózga dzieci rozumu i roboty uczy, a dębowy kij chłopa". Tym okrutnym, w naszym odczuciu, słowom można wszakże przeciwstawić liczne wystąpienia wskazujące na ciężką dolę poddanych. I aż dziw bierze, iż nie zostały one dotąd ujęte w formę antologii, zatytułowanej na przykład "Ambona w obronie chłopa". A byłby to tom wcale obszerny.<br>Obok drukowanych współcześnie kazań trafiłyby do takiej