pozostałymi ich [Ostfalów] optymatami", sam więc się do tych optymatów zaliczał i wraz z nimi postanowił dać zakładników oraz zaprzysiąc wierność królowi Franków. Nie ulega bodaj wątpliwości, że starszyzna plemienna, nazwana tu przez karolińskiego rocznikarza "optymatami", składała się z edelingów. W wojnie i w pokoju odgrywali oni decydującą rolę.<br> Metafora kija i marchewki wydaje się zbyt sielankowa w odniesieniu do polityki Karola Wielkiego wobec tej grupy. Nie podzielam poglądu Martina Lintzla, według którego w zmaganiach sasko-frankijskich edelingowie stali po stronie zdobywców, a opór zbrojny i saskie działania zaczepne były dziełem samego pospólstwa. Jest to, moim zdaniem, anachroniczna projekcja na czasy