kwiatami w papierze.<br>STASIEK tajemniczo W sztabie też... pomagałem... no i przy głównym kapelanie... zawsze ta łacina. Zresztą teraz też (uwypukla kciukiem swą wstążeczkę) medal... w pewnym sensie za czyny.<br>MATKA Brawo.<br>STASIEK niby bagatelizując rzecz Cóż... było się tym oficerkiem. Każdy czymś był. A wie pani dobrodzika... te szlify (kładzie palce na ramieniu) ja na to zawsze gwizdałem... (naraz chwyta się za czoło)<br>MATKA Znowu ten ból z czasu obrony Warszawy.<br>STASIEK Tak... wrócił... (straszny grymas bólu), ale to musi<br>przejść. (zaciska zęby) Już zaczyna przechodzić... aa... już przeszło. (podchodzi do okna, oddycha z ulgą)<br>MATKA Biedny... dzielny żołnierz mareszala