tę opowieść, która<br>bardziej balladę przypomina.<br> - Posłuchaj, Jaśku, jak my tu dalej Polskę zakładali...<br> Jest przekonany, że ta relacja rozwiała wszelkie wątpliwości co do<br>tego, że dobrze dał się we znaki Kargulowi. Zaskoczony widzi przed sobą<br>plecy Jaśka, któremu tyle czasu wkładał w uszy prawdę o trudnych<br>początkach. Dogania go, kładzie rękę na ramieniu, chce go odwrócić w<br>stronę domu Kargula, gdzie czeka zgromadzona w komplecie rodzina<br>sąsiada, gotowa witać gościa z Ameryki.<br> - Zostawiłeś ty przysięgę tatową, zostaw ty i mnie! - John stanowczym<br>krokiem przemierza podwórze, kierując się do domu. Kaźmierz drobiąc<br>nogami zabiega mu drogę.<br> - Taż Jaśku, tylko patrzaj - wskazuje