w gęstej mgle, jak w morzu mleka. Na peronach, opatuleni w szynele, pokotem spali żołnierze. Obraz ten, poprzez mgłę, robił wrażenie pobojowiska. Przypomniała mi się opowieść ojca o poległych pod Laojanem.<br><br>Przebiegający w pośpiechu ludzie wyłaniali się z białego oparu i ginęli z oczu jak widma. Wysoki oficer, wymachując rękami, klął zachrypniętym głosem i wymyślał kolejarzom. Tu i ówdzie pojawiały się mdłe światła i pozwalały domyślać się zarysu niewidzialnych parowozów. Zdążając do naszego pociągu wpadliśmy na jakąś kobietę, która stała bezradnie pośród gęstej mgły i wołała rozpaczliwie:<br><br>- Griszeńka!... Griszeńka!...<br><br>Ale po chwili sylwetka jej rozpłynęła się w mlecznej zawiesinie, a wołanie