idzie na emeryturę.<br>- Otóż nie, właśnie zmienił zdanie. Pragnie pozostać na służbie jeszcze dwa lata: z miłości do pani dziedziczki, a także inaczej renta mu się nie bardzo kalkuluje.<br>- Dobrze, mój drogi baronie. Ale może rachunki odłożymy na kiedy indziej. Zanieś mi je do pokoju: może mi pomogą zasnąć.<br>Baron kłania się i wychodzi.<br>Pani Emilia zwraca się teraz do córki:<br>- Masz wielce utalentowanego i oddanego nauczyciela. Ojciec twój miał dar poznawania ludzi nawet po charakterze ich maszyny do pisania.<br>Marta zdaje się tych słów nie słuchać.<br>Pani Emilia wstaje, patrzy na mnie i mówi:<br>- Idę spać. Dobranoc.<br>Odczekuję chwilę i udaję