marnieje.<br>Ź<br>Noc wigilijna. Rynek flamandzkiego miasteczka. Kamieniczki metrowe i coraz mniejsze. Powrót z pasterki odprawianej przez księdza Polaka dla uchodźców Polaków. Głosy, strzępy kolęd, mocnych wyrazów i śmiechy. Z głębi nieoświetlonej sceny, zbliżające się głosy. Wkrótce Georges-La-Tourowe światło wyjawi trzy postacie ślizgające się po oszronionym chodniku.<br>KLARA klaska w dłonie z radości Cudowne. Ten chór. Te kolędy przepełnione tęsknotą. Ta dusza słowiańska... (rozgląda się) Noc idealna... wymarzona na pasterkę. Nieprawdaż?<br>ANTEK Tak-tak-tak... szczu-pak! szczupak!<br>STASIEK Tak-tak-taaak...<br>ANTEK Żeby te chmury w kołtun czesane chciały troche śniegu wypuścić... (ruchem palców naśladuje śnieg) Dzie tam