kapłanów.&lt;/&gt;<br>A widzowie? Już starożytni Rzymianie doświadczyli zgubnych skutków obecności prawdy na scenie. Cesarz Neron marzył o aktorskiej karierze, ale jeszcze bardziej lękał się klęski. Postanowił więc z góry zadbać o sukces. Z Aleksandrii sprowadził najlepszych na świecie klakierów i opracował z nimi szczegółowy scenariusz zachowań widzów: kiedy mają rytmicznie klaskać, kiedy nucić, kiedy wydawać okrzyki zachwytu. Podczas spektaklu w rzędach stali żołnierze z kijami i pilnowali, by wszyscy wypełniali dokładnie wskazówki klakierów. W tłumie ukryci też byli szpiedzy, ci skrzętnie notowali wszelkie uchybienia widzów, a także nieobecności - za to groziła konfiskata majątku.<br>Popisy Nerona wlokły się godzinami, a nie można