gdzie już się odezwało powolne i smutne śpiewanie wieczorne. Teraz rozdzwonił się kościół w Górnych Młynach, rześko i wesoło, jakby witając nowych mieszkańców. Gdzieś w Podjelniakach huczała brzozowa trąba pastusza. Słońce pogrążało się już w ziemi jak w czarnej skarbonce. Polek jął wolno schodzić ze wzgórza nazywanego "Koliserce". Minął parkan klasztorny, przez którego szpary wyciekał gęsty i zawiesisty maliniak. Wszedł na drogę gorącą, pełną sypkich śladów. Koło domu Małpowskich leżał pan Staś i patrzył w niebo. Za torami kolejowymi podnosiły się już mgły. Polek usiadł na krawędzi urwiska, które zeschłą glinianą ścianą spadało stromo ku Jaskuli. Nie tak dawno wdzierał się