ściągał do siebie tłumy ludzi, których fascynowało jego życie. Wielu deklarowało chęć jego naśladowania. Jednakże narodziny cenobityzmu (wspólnot monastycznych) łączą się z inną wybitną postacią tego okresu, <name type="person">św. Pachomiuszem</> (zm. 346 r.). Chłop egipski - podobnie jak Antoni - po odbyciu służby wojskowej obrał styl życia mniszego i przystąpił do organizowania wspólnot klasztornych, które już za jego życia przybrały zastanawiająco duże rozmiary. Przypuszcza się, że takie miasteczko klasztorne mogło liczyć ok. 40 domów, zamieszkałych przez 1500 ludzi, którzy stanowili zorganizowaną społeczność. Brali oni aktywny udział w życiu "świeckim", np. w czasie żniw mnisi opuszczali klasztor i pracowali nad Nilem. Odgrywali przez to znaczną