Niewidzącymi oczami patrzy na ciebie. Jakby coś w nich na moment stopniało. Idziecie po schodach. Ona co chwilę przystaje i spogląda za siebie. To stary zamek, mówi, ciągle mam z nim jakieś kłopoty. Otwierasz przekręcając klucz, który tkwił w zamku, wyciągasz go z dziurki i dajesz jej mówiąc, proszę. Zamyka klucz w pomarszczonej dłoni. Unosi głowę do góry. Patrzy na ciebie. Jej suche i spierzchłe wargi poruszają się przez chwilę bezgłośnie, aż wreszcie szeptem mówi: Niech cię Bóg ma w swojej opiece.<br>&lt;au&gt; KRZYSZTOF MYSZKOWSKI &lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt; O PATRYSTYCE, TEOLOGII I SEMINARIACH &lt;/&gt;<br><br>Z księdzem profesorem Markiem Starowieyskim rozmawia Adam Szostkiewicz <br><br>ADAM SZOSTKIEWICZ: W rozmowie