tej roboty skończyć. Co to był za krzyk... Majster akurat może tydzień przedtem spaprał poważną robotę i pomyłki nie zamazali, nie dało się. No i jak wyszła moja sprawa z tymi stołami, przyprowadził szefa do warsztatu i rozkładał ręce niby Matka Boska. "Co ja mogę - powiada - zrobić, stale mi robotę knocą". Wyślizgał mnie z warsztatu. Kazał zabrać narzędzia i zrobił mnie smoluchem. Szef śmiał się z tego i - powiada - "dobrze ci tak, smyku jeden, roboty nie szanujesz"... Tak... od tego czasu kawę gotuję, klej gotuję, deski noszę na placu, a byłem już prawie stolarzem. Miałem dwanaście lat, jak mnie wzięli na