iż uznał medytację zazen za <br>najlepszą formę praktyki i wykazywał zagrożenia płynące z intelektualnych <br>inklinacji uczniów stosujących metodę 'wpatrywania się w koan'. Uważał on, <br>że wyższość medytacji nad praktyką koanów jest spowodowana tym, iż <br>w czasie medytacji dyskursywne myślenie nie może znaleźć żadnego <br>przedmiotu poznania. W trakcie 'wpatrywania się w koan' takim oparciem <br>dla dualizmu podmiotu i przedmiotu stają się słowa koanu. <br>Szukając przyczyny, dla której Dogen głosił wyższość medytacji nad <br>innymi formami praktyki, nie można pominąć problemu rozluźnienia <br>dyscypliny czy niskiego morale mnichów w japońskich klasztorach, nad czym <br>Dogen ubolewał po powrocie z Chin. Z pewnością wprowadzenie obowiązkowych <br>dla wszystkich