jednych na drugich. Dochodziło i do bójek. Konie ciągnęły przeładowane wozy z cegłą. Były chude, sparszywiałe, ciekło im z oczu. Kto miałby czas na szczotkowanie, czesanie zgrzebłem, na chodzenie koło nich! Skończyły się pańskie nawyki, życie jest twarde. Prędzej, prędzej, sąsiad uprzedzi i położy dach. Niedoczekanie. Pierwszy padł bułany, następnie kobyła Marciniaka, potem...<br> - Panie kierowniku, jakże tak, szkoda kuni. Moje gniade u Mielczarka ledwo kulasy ciągną.<br> Gwieździk czekał pomocy, żebrał wzrokiem, nie dawał przejść. Dawniej zawsze pomoc przychodziła ze dworu, a teraz? Los koni, które całe lata obrządzał, stał się dlań ważniejszy niż własny dom, nowa gospodarka, rodzina. Sam oszczędzał przydzielonego