drodze. Ja nigdy nie zapomnę, jaki panicz dobry - powiedział chłopiec. <br>- Chcesz, żebym tu do ciebie przyjeżdżał? - zapytał Hubert. <br>- Czy ja chcę? Ja bardzo chcę. Mnie samemu czasem... - przerwał, ale oczy jego wypowiedziały strach wymowniej, niż mogłyby to uczynić usta. <br>Ale pojechać stąd? Nie. Babka jego kocha. Jak ona jego bardzo kocha! A sklepik, a interesy? Babka musi zostać i on musi zostać. <br>Hubert i Gabi uśmiechali się teraz do chłopca, stojąc przy jego łóżku. Przyjadą tu znowu, i to z matką, ona pomoże i wyratuje na pewno. Ich matka na wszystko zawsze ma radę i wykaże, że wcale nie jest za